- Φοντενεμπλό, σχολή του-
- Οι Ιταλοί καλλιτέχνες που εργάστηκαν στον πύργο ήταν ο Αντρέα ντελ Σάρτο, που έμεινε εκεί για μικρό διάστημα, ο Ρόσο, που τον κάλεσαν στο Φοντενεμπλό το 1530 και πέθανε εκεί το 1540, ο Πριματίτσιο, που εργάστηκε από το 1532, με βοηθό τον Νικολό ντελ Αμπάτε από το 1552, ο Λούκα Πένι, μεταξύ 1527 και 1550, και ο Μπενβενούτο Τσελίνι, που εργάστηκε εκεί μεταξύ 1540 και 1545. Αυτοί καθιέρωσαν στη Γαλλία την αγάπη της ιταλικής τεχνοτροπίας (ο έντονα αριστοκρατικός χαρακτήρας και το εκλεπτυσμένο διακοσμητικό αίσθημα του μανιερισμού προσφέρονταν άριστα για τη διάδοσή τους στις ευρωπαϊκές αυλές) και επηρέασαν πολύ τους ντόπιους καλλιτέχνες. Η νέα κατεύθυνση του γούστου και της τεχνοτροπίας που δημιουργήθηκε με τον τρόπο αυτό, έμεινε γνωστή με το όνομα σ. του Φ. Οι πιο χαρακτηριστικοί αντιπρόσωποι της σχολής αυτής στη ζωγραφική, ήταν: ο Ζαν Κουζέν ο Πρεσβύτερος, ο Αντουάν Καρόν, ο Ζαν Κουζέν ο Νεότερος και άλλοι ανώνυμοι καλλιτέχνες, στους οποίους οφείλονται μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα της νέας τάσης (η Σαβίνα Ποππέα του Μουσείου Τέχνης και Ιστορίας της Γενεύης, η Άρτεμις κυνηγέτις του Λούβρου και η Γέννηση του Έρωτα του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης). Στη γλυπτική, όπου η επίδραση του Τσελίνι είναι καταφανής, καλλιτέχνες πρώτου μεγέθους είναι ο Ζερμέν Πιλόν και ο Ζαν Γκουζόν. Έπειτα από αρκετά χρόνια αδράνειας η σχολή άνθησε πάλι κατά τη βασιλεία του Ερρίκου Δ’. Κατά την περίοδο αυτή την ιταλική επίδραση αντικατέστησε βαθμιαία η φλαμανδική. Με τη δεύτερη σ. του Φ. συνέδεσαν το όνομά τους οι ζωγράφοι Τουσέν Ντιμπρέιγ, Μαρτέν Φρεμινέ και Αμπρουάζ Ντιμπουά. Στο πρώτο μισό του 19ου αι. το δάσος του Φ. έγινε περίφημο ως αγαπημένο θέμα μιας σημαντικής σχολής τοπιογράφων, που είναι γνωστή επίσης και ως σχολή του Μπαρμπιζόν, από το όνομα του χωριού όπου είχε εγκατασταθεί.
Dictionary of Greek. 2013.